การพัฒนาศักยภาพชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีไทย ในเขตพื้นที่บ้านเซิงหวาย ตำบลตลุกเทียม อำเภอพรหมพิราม จังหวัดพิษณุโลก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาศักยภาพของการพัฒนาชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี ในเขตพื้นที่บ้านเซิงหวาย ตำบลตลุกเทียม อำเภอพรหมพิราม จังหวัดพิษณุโลก ตามหลัก SWOT 2) วิเคราะห์ปัจจัย SWOT จำแนกตามลักษณะส่วนบุคคล และ 3) เสนอแนะแนวทางการยกระดับศักยภาพชุมชนท่องเที่ยวดังกล่าว การวิจัยเป็นเชิงปริมาณ ใช้วิธีสำรวจด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง 287 คน ซึ่งเป็นตัวแทนครัวเรือนในพื้นที่ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมติฐานด้วย ค่า t-test และ F-test พบว่า
1) ศักยภาพการพัฒนา โดย ภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยด้านที่มีศักยภาพสูงที่สุดคือ การดึงดูดทางการท่องเที่ยว รองลงมาคือ การบริหารจัดการ การสร้างคุณค่า ศักยภาพบุคลากร และการให้บริการข้อมูลนักท่องเที่ยว ตามลำดับ 2) การวิเคราะห์เชิง SWOT พบว่า จุดแข็ง ของชุมชนคือการมีเอกลักษณ์ ท้องถิ่นชัดเจน อาทิวิถีชีวิต วัฒนธรรม และผลิตภัณฑ์ OTOP ที่ สะท้อน ภูมิปัญญาท้องถิ่น เช่น วิสาหกิจไก่ดำ ผลิตภัณฑ์จากฟักข้าว กล้วยแปรรูป และไม้กวาดท้องถิ่น จุดอ่อน ได้แก่ขาดงบประมาณ อย่างต่อเนื่องในการส่งเสริมการท่องเที่ยว และขาดการพัฒนา ศักยภาพบุคลากรอย่างทั่วถึงโอกาส อยู่ที่ได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานภาครัฐ ทั้งด้านองค์ความรู้และงบประมาณ ขณะที่ อุปสรรค คือ ประชาชนยังขาดความเข้าใจและทักษะที่จำเป็นในการดำเนินกิจกรรมท่องเที่ยว บางส่วนสูญเสียภูมิปัญญา เมื่อผู้นำชุมชน หรือผู้เชี่ยวชาญในอดีตเสียชีวิต 3) ข้อเสนอแนะแนวทางการพัฒนา คือ การเสริมสร้างทรัพยากร โดยเฉพาะทุนทางเศรษฐกิจ และ ส่งเสริมการบูรณาการกับ หน่วยงานภาครัฐเพื่อสนับสนุนอย่างยั่งยืน รวมถึงการแบ่งกลุ่มลูกค้าเป้าหมายอย่างชัดเจน และพัฒนาสินค้า และบริการให้ตรงกับความต้องการเฉพาะกลุ่ม ทั้งนี้เพื่อยกระดับศักยภาพของชุมชนให้สามารถขับเคลื่อนการท่องเที่ยวอย่างมี ประสิทธิภาพและยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิราวรรณ สมหวัง. (2563). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการโลจิสติกส์ การท่องเที่ยวชุมชน: กรณีศึกษาบ้านวังขรณ์ หมู่ 11 ตำบลโพชนไก่ อำเภอบางระจัน จังหวัดสิงห์บุรี. วารสารการวิจัยกาสะลองคำ, 14(2), 7-16.
ชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี ในเขตพื้นที่บ้านเซิงหวาย.(2568). สืบค้นเมื่อ 2 มีนาคม 2568, จาก https://sites.google.com/view/choengwai/%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%A3%E0%B8%81%3Fauthuser=4
ธนภณ นิธิเชาวกุล. (2565).การวิเคราะห์ SWOT Analysis กับสถิติ. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 18(1), 119-120.
นันทพร เชื้ออิสาณ,สหภาพ พ่อค้าทอง. (2568).การแสวงหาข่าวสาร การรับรู้คุณค่าตราสินค้าและการตัดสินใจซื้อเครื่องจักรกลหนัก ประเภทแบคโฮ แบรนด์ซานี่ ของผู้บริโภค ในเขตภาคตะวันออก. วารสารสมาคมนักวิจัย, 30(1), 14-18.
เพียงใจ คงพันธ์, อนงค์ ไต่วัลย์ และประเสริฐ สิทธิจิรพัฒน์. (2566). การพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี จังหวัดพัทลุง โดยใช้กระบวนการ EDFR.วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 15(1), 84-89.
วรินธร ยังปากน้ำ, ดารินทร์ คุมเหตุ, อธิป จันทร์สุริย์ และยุวเรศ มาซอรี. (2566). กลยุทธ์การปรับตัวทางการตลาดของธุรกิจ ที่พักประเภทรีสอร์ทเกาะหลีเป๊ะ จังหวัดสตูลภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. วารสารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 40(3), 49-52.
วาสนา อาจสาลิกรณ์, รัษฎากร วินิจกุล และพิษณุ บุญนิยม. (2563). ทุนทางวัฒนธรรมกับการส่งเสริมศักยภาพชุมขนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีไทดำ บ้านวังน้ำ ตำบลวังยาง อำเภอคลองขลุง จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารพิกุล, 18(2), 269-287.
ศศิภา จันทรักษ์, ไพโรจน์ สถิรยากร, สักรินทร์ อยู่ผ่อง และวิเชียร เกตุสิงห์. (2567).การพัฒนารูปแบบศักยภาพบุคลากรของทีมงานด้านการจัดการความรู้ของรัฐวิสาหกิจในประเทศไทย. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 37(132), 55-58.
ศิวาพร พยัคฆนันท์, อัครเดช สุพรรณฝ่าย, พรรณิการ์ กงจักร, พุฒิพงษ์ รับจันทร์, อาภาพร บุญประสพ และรุจิเรศ รุ่งสว่าง. (2564). การพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวชุมชนผ้า ไหมทอมือตำบลสวาย อำเภอเมืองสุรินทร์จังหวัดสุรินทร์. วารสารธรรมศาสตร์, 40(2), 130-156.
