ประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ 3) เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ เป็นงานวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ ในการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนในเขตพื้นที่แขวงกาวิละ, เทศบาลตำบลหนองหอย, เทศบาลตำบลหนองผึ้ง, เทศบาลตำบลยางเนิ้ง และเทศบาลตำบลสารภี จำนวน 398 คน[1] เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้สถิติ ความถี่ ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอ้างอิงที่ใช้สำหรับทดสอบสมมติฐานการวิจัย โดยจำแนกตามลักษณะของ ตัวแปร สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ การทดสอบ ค่าที (t–test) และทดสอบค่าเอฟ (F–test) โดยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) การวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิควิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ ได้แก่ อยู่ในระดับปานกลางทุกด้าน และระดับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ ตามหลักสังคหวัตถุ 4 ได้แก่ อยู่ในระดับปานกลางทุกด้าน 2) เปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ พบว่า เพศ อายุ การศึกษา สถานภาพ อาชีพ และที่อยู่อาศัยแตกต่างกัน มีระดับความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการต้นยางนาบนถนนสายเก่าเชียงใหม่-ลำพูน ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ โดยรวมไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย 3) ปัญหา อุปสรรค พบว่า กิ่งของต้นยางนาแห้งและร่วงหล่นบนถนน ทำให้เกิดความอันตรายต่อผู้สัญจรไป-มา รากของต้นยางนามุดเข้าใต้ถนนทำให้ถนนมีการนู้นเป็นคลื่น มักเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย การชดเชยค่าเสียหายให้แก่ผู้ได้รับความเดือดร้อนที่ไม่เพียงพอในการเยียวยารักษา และข้อเสนอแนะพบว่า ควรมีการสำรวจกิ่งของต้นยางนาอยู่เสมอ เพื่อตรวจสอบความแข็งแรงและมั่นคงของต้นยางนามิให้ร่วงหล่น ควรควบคุมรากของต้นยางนาและทำถนนให้เกิดการนู้นเป็นคลื่นน้อยที่สุด และควรให้หน่วยงานที่รับผิดชอบ คอยติดตามผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจากต้นยางนา และให้การเยียวยาช่วยเหลืออย่างเหมาะสม
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลวรรณ แสนคำลือ. (2558). ประสิทธิผลในการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระจอม จารุวณฺโณ (หงษ์ทอง). (2557). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ ขององค์การบริหารส่วนตำบล ในอำเภอลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระทองพจน์ ธีรธมฺโม (พรมราช). (2563). ประสิทธิผลการบริหารจัดการด้านอุทกภัยของเทศบาลเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระธีระพงศ์ ธีรปญฺโญ (จันทนา). (2557). ประสิทธิผลในการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระใบฎีกาศราวุฒิ มหาลาโภ (หงษ์คํา). (2557). การบริหารงานตามหลักสังคหวัตถุ 4 ขององค์การบริหารส่วนตําบล ในเขตอําเภอคอนสวรรค จังหวัดชัยภูมิ. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระมหาศิริชัย สิรินฺทญาโณ (ศรีรัมย์). (2556). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ ขององค์การบริหารส่วนตำบล ในอำเภอลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระวุฒิชัย มหาสทฺโท (เสียงใหญ่). (2556). การบริหารจัดการปัญหาลำน้ำคูไหวเน่าเสีย ของเทศบาลนครเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระอธิการโสภณ ปิยธมฺโม (กิ่งแก้ว). (2560). ประสิทธิผลการบริหารศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ ตามหลักอิทธิบาท 4 สังกัดสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดอำนาจเจริญ. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.