แรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชน วัดทองเนียม เขตหนองแขม กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชน วัดทองเนียม เขตหนองแขม กรุงเทพมหานคร 2) เพื่อเปรียบเทียบแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดทองเนียมฯ 3) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดทองเนียมฯ กลุ่มตัวอย่าง 130 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่
ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการทดสอบความแปรปรวนแบบทางเดียว วิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ ด้วยวิธีการของ Scheffe (Post Hoc)

ผลการวิจัยพบว่า 1) แรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดทองเนียมฯ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.86) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านความต้องการความสุขและความสงบใจ
มีค่าเฉลี่ยสูงสุด   ( = 4.33) รองลงมาคือ ด้านที่พักอาศัย ( = 4.18) ส่วน ด้านความต้องการความมั่นคงและปลอดภัย มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด ( = 3.09) ตามลำดับ 2) ผลการเปรียบเทียบข้อมูลแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดทองเนียมฯ ที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการปฏิบัติธรรมต่างกัน มีแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดทองเนียมฯ โดยรวม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ข้อเสนอแนะแรงจูงใจในการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดทองเนียมฯ เรื่องการใช้เครื่องมือสื่อสารในช่วงเวลาที่ปฏิบัติธรรม พระวิทยากรมีจำนวนไม่เพียงพอในการดำเนินงาน และยังไม่หลากหลาย การติดตั้งเครื่องปรับอากาศบริเวณสถานที่ปฏิบัติที่ส่งผลให้ผู้ปฏิบัติเกิดความสบายในขณะปฏิบัติเนื่องจากมีอุณหภูมิที่เหมาะสมยังไม่มากพอ ยังไม่มีความพร้อมเรื่องของสถานที่พักของผู้ปฏิบัติและห้องน้ำ