หลักพุทธธรรมที่ปรากฏในประเพณีสืบชะตาของชาวไทยลื้อ เมืองเงิน แขวงไซยะบูลี สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมาของประเพณีสืบชะตาของชาวไทลื้อ เมืองเงิน แขวงไชยะบุรี สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 2) ศึกษาบทสวดพุทธมนต์ที่ปรากฏในประเพณีสืบชะตาของชาวไทลื้อ เมืองเงิน แขวงไชยะบุรี สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 3) วิเคราะห์หลักพุทธธรรมที่ปรากฏในประเพณีสืบชะตาของชาวไทลื้อ เมืองเงิน แขวงไชยะบุรี สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลจากเอกสารและภาคสนาม รวบรวมข้อมูลและทำการสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการพรรณนาเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า ความเป็นมาของประเพณีสืบชะตาของชาวไทลื้อ เมืองเงิน แขวงไชยะบุรี มีพื้นฐานมาจากความเชื่อสองประการคือ 1) มีพระพุทธศาสนาเป็นบ่อเกิดของประเพณีสืบชะตา ด้วยความเชื่อเรื่องของการต่ออายุ จากวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา 2) เป็นความเชื่อที่เกิดขึ้นเฉพาะตัวบุคคล คือ เป็นความเชื่อของบุคคลที่เชื่อในเรื่องของเวทย์มนต์ คาถา ฤกษ์ยาม หรือโหราศาสตร์ ที่ประกอบทำพิธีสืบชะตาแล้วจะปัดเป่าอันตรายทั้งหลาย ให้ออกจากตัวได้หายจากความเจ็บป่วยที่เป็นอยู่ บทสวดพุทธมนต์เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดศรัทธาความเชื่อในเรื่องของอานุภาพบำบัดทุกข์โศกโรคภัยไข้ป่วยและความร้อนรนกระวนกระวายใจ ขจัดภัยอันตราย หลักธรรมที่ปรากฏในประเพณีสืบชะตาของชาวไทลื้อ เมืองเงิน แขวงไชยบุรี นั้นถูกสอดแทรกเข้าไปในคัมภีร์ธรรมที่นำไปเทศน์ประกอบพิธีสืบชะตาปรากฏ 2 หลักธรรมได้แก่ หลักปาฏิหาริย์ 3 และหลักบุญกิริยาวัตถุ 3
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กริช อินเต็ม. (2557). ศึกษาวิเคราะห์หลักพุทธธรรมที่ปรากฏในวรรณกรรมพระพุทธศาสนาล้านนาเรื่อง มหา วิบาก. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 5(1), 223-232.
ขจัดภัย บุรุษพัฒน์. (2537). แลลาว. กรุงเทพฯ: แพร่วิทยา.
คำแดง กมมะดำ และ คำแพง ทิบมนตรี. (2535). ท่องเที่ยวบรรดาชนเผ่าอยู่ลาว. เวียงจันทน์: สถาบันค้นคว้าวัฒนธรรมและสังคม.
ธนิด อยู่โพธิ์. (2547). อานุภาพพระปริตต์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พรินดิ้งแอนด์พับลิซซิ่ง.
ประชัน รักพงษ์. (2537). โครงการพิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมและชาติพันธุ์ล้านนา. เชียงใหม่: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัย ราชภัฏเชียงใหม่.
ประชัน รักพงษ์. (2540). การศึกษาวัฒนธรรมพื้นบ้านไทลื้อในภาคเหนือของ สปป.ลาว. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(1), 234-245.
พุ่มพวง อภิวงค์. (2537). คติชนกับการสร้างอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ของชาวไทลื้อ บ้านห้วยโก๋น อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดน่าน. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 4(3), 83-92.
พระราชเขมากร. (2557). พระวิทยากรเสวนา (สืบชะตาล้านนา: แนวคิดและการเสริมสร้างความสัมพันธ์ทางสังคมและจิตวิญญาณของชุมชนในล้านนา), ณ. วัดพระบาทมิ่งเมืองวรวิหาร อำเภอเมืองจังหวัดแพร่ เมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม.
สุรสิงห์สำรวม ฉิมพะเยาว์. (2526). ภาษาสัญลักษณ์ในพิธีสืบชะตา: ตัวอย่างวรรณกรรมเงียบ. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาเรื่องวัฒนธรรมพื้นบ้าน: คติความเชื่อศิลปกรรมและภาษา, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สีสะเหลียว สะแหวงสีกสา. (2532). ภูมิศาสตร์ลาว. เวียงจันทน์: สถาบันค้นคว้าวิทยาศาสตร์และสังคม.