การพัฒนาชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนนครสวรรค์ปัญญานุกูล อำเภอเมืองนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาและหาประสิทธิภาพชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ ตามเกณฑ์ 70/70 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนด้วย ชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนนครสวรรค์ปัญญานุกูล อำเภอเมืองนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์ ใช้การวิจัยเชิงทดลองแบบศึกษากลุ่มเดียววัดสองครั้ง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ คือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ห้อง 2 โรงเรียนนครสวรรค์ปัญญานุกูล ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 8 คน ซึ่งได้มาการสุ่มอย่างง่าย โดยห้องเรียนเป็นหน่วยการสุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) ชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น และ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนรู้ด้วยชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยการหาประสิทธิภาพชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ โดยใช้ค่าร้อยละ การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ และการหาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการใช้ชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น โดยใช้ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนาชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 พบว่า มีประสิทธิภาพโดยรวม (E1/E2) เท่ากับ 88.63/86.50 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ 70/70 2) ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 พบว่า สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ผลการศึกษาความพึงพอใจในการใช้ชุดการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ อิเล็กทรอนิกส์ เรื่องพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของตนเองและผู้อื่น ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 พบว่า ความพึงพอใจของนักเรียนโดยรวมอยู่ในระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2565). การทดสอบประสิทธิภาพชุดการสอน. เข้าถึงได้จาก http://www. edu-journal.ru.ac.th/AbstractPdf/2561-8-1_.pdf
ชัยยงศ์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 7-20.
ผดุง อารยะวิญญู และคณะ. (2546). วิธีสอนเด็กออทิสติก. กรุงเทพฯ : บริษัทรำไทยเพรส จำกัด.
สุพิชญ์นันท์ ชัยมงคล. (2564, 1 สิงหาคม). พฤติกรรมเกิดขึ้นในการจัดการเรียนรู้ในรายวิชาหน้าที่พลเมือง วัฒนธรรม. (ชลธิชา ราชพรม, ผู้สัมภาษณ์)
หทัยรัตน์ อันดี. (2543). การพัฒนาชุดการเรียนรู้เพื่อถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น สำหรับนักเรียนประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการนิเทศ). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Anderson, R.M. (1982). Self Instruction as a Method of Preparing Elementary School Social Studies Teacher Trainees to Apply an Inductive Teaching Model. (Dissertation of Teacher education). School of Education in Stanford University.
Hulley, K.L.S. (1998). An Instruction package integrating science and social studies instruction at the fifth-grade level. (ProQuest Dissertations and Theses). The University of Mississippi.