ประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่

Main Article Content

วรวัฒน์ แดนเหมือง
พระครูโสภณกิตติบัณฑิต

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักอิทธิบาท 4 กับประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ และ 3) ศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะเกี่ยวกับประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงปริมาณโดยการแจกแบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่น .891 กับกลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตอำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ จำนวน 3 ตำบล ได้แก่ ตำบลแม่หล่าย ตำบลร่องฟอง ตำบลน้ำชำ จำนวน 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ที่ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูป/คน โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ พบว่าโดยภาพรวมหลักอิทธิบาท 4 อยู่ในระดับมาก (gif.latex?\bar{X} = 3.71) ส่วนระดับประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ ด้านรัฐศาสตร์ ทั้ง 5 ด้าน โดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ยทุกด้านอยู่ในระดับมาก (gif.latex?\bar{X} = 3.87) 2) ความสัมพันธ์ระหว่างหลักอิทธิบาท 4 กับประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ โดยภาพรวม มีความสัมพันธ์เชิงบวก ในระดับค่อนข้างสูง (r= .782**) และ 3) ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ พบว่า มีบุคลากรน้อยเกินไปในการเข้าไปรับฟังปัญหาและอุปสรรคที่แท้จริงของชุมชน ช่องทางในการให้ประชาชนแสดงความคิดเห็นน้อยเกินไป มีผลต่อการพัฒนาเพื่อเพิ่มประสิทธิผลในการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่ ทั้งปัจจัยภายในองค์กรและปัจจัยภายนอกองค์กรเพื่อให้ทราบถึงการดำเนินงานเพื่อเพิ่มประสิทธิผลขององค์การบริหารส่วนจังหวัดได้ดียิ่งขึ้นบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นโดยบูรณาการหลักทฤษฎีทั่วไปกับหลักพุทธธรรมทางพระพุทธศาสนาในการปฏิบัติงานขององค์กรและนำไปสู่การพัฒนาเพื่อเพิ่มประสิทธิผลการดำเนินงานอย่างแท้จริงเชิงการพัฒนาเพื่อสนับสนุนให้เกิดเป็นรูปธรรมและประยุกต์ใช้ในบริบทของพื้นที่อื่น ๆ ต่อไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แดนเหมือง ว. ., & พระครูโสภณกิตติบัณฑิต. (2025). ประสิทธิผลการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่. วารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์, 3(1), R1012. https://doi.org/10.14456/journal-rabij.2025.3
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธนัชพร พรมหมเสนา. (2564). ประสิทธิผลการบริหารจัดการปัญหาของประชาชนที่มาร้องเรียนต่อศูนย์ดำรงธรรมจังหวัดแพร่. (สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

นิภา ทัตตานนท์. (2563). ความไว้วางใจทางการเมืองของประชาชนที่มีต่อนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเมธี สิริปญฺโญ. (2564). ภาวะผู้นำทางการเมืองตามหลักพุทธธรรมของผู้ปกครองท้องที่ใน ตำบลป่าแมต อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระศกลวัธน์ จิตฺตปญโญ. (2563). บทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในการพัฒนาเทศบาลตำบลนาหนาด อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. (สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พูนสุข ภูสุข. (2559). ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานตามหลักอิทธิบาท 4 ของข้าราชการฝ่ายอัยการสำนักงานอัยการคดีเยาวชนและครอบครัวจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 3(2), 41-52.

วสิษฐ์พล กูลพรม และเสน่ห์ ใจสิทธิ์. (2564). ประสิทธิภาพการบริหารจัดการงานในองค์กรตามหลักอิทธิบาทธรรม. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 7 “วิถีพุทธวิถีชุมชนรากฐานชีวทัศน์เชิงสังคมล้านนาในสังคมวิถีใหม่” (น.710-716). ลำพูน : วิทยาลัยสงฆ์ลำพูน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิราช ธันยพัฒน์กุล. (2564). บทบาทของสมาชิกสภาเทศบาลในการพัฒนาชุมชนของเทศบาลเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

องค์การบริหารส่วนจังหวัดแพร่. (2565). แผนพัฒนาท้องถิ่น. เข้าถึงได้จาก https://www.phraepao.go.th /main/แผนพัฒนาท้องถิ่น-2/