ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานที่มีต่อการรู้เท่าทันสื่อใน ศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานที่มีต่อการรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลายที่มีผลต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน ประชากร คือ นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนวัดหนองสุทธะ จำนวน 31 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ 1) แผนการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน เรื่อง การรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง การรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย และ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลายที่มีผลต่อการจัดการเรียนการสอนโดยใช้โครงงานเป็นฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน และโดยรวมอยู่ในระดับดีมาก โดยนักเรียนมีความรู้เกี่ยวกับการรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 อันดับแรกคือ การสร้างสรรค์ รองลงมา คือ การมีส่วนร่วม การประเมิน การเข้าถึง และการวิเคราะห์ ตามลำดับ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเฉลี่ยร้อยละ 89.24 ผ่านเกณฑ์ร้อยละ 80 ที่กำหนดไว้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) ประสิทธิภาพของการเรียน (E1/E2) มีค่าเท่ากับ 80.52/89.24 สูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด 80/80 และ 4) นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลายมีระดับความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนการสอนโดยใช้โครงงานเป็นฐาน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
วิชยานนท์ สุทธโส. (2558). การพัฒนาข้อเสนอแนะเชิงนโยบายของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร ภายใต้บริบทอาเซียนในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2556-2565). วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร, 10(2), 142-162.
ชมพู เนื่องจํานงค์, ภัทรยุทธ โสภาอัศวภรณ์ และอัจฉรา ธนีเพียร. (2563). กรอบทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 กับการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 6(1), 623-640.
Livingstone, S., & Sefton-Green, J. (2016). The class: living and learning in the digital age. New York : NYU Press.
National Association for Media Literacy Education. (2018). Core principles of media literacy education in the United States. Retrieved January 25, 2023, from https://namle.net/publications/core-principles/
ปวีณา มะแซ. (2561). การพัฒนาแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีการตอบสนองข้อสอบแบบพหุวิภาค. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นักรบ นาคสุวรรณ์. (2564). การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษาไทยในยุคดิจิตอล. ารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 15(1), 490-502.
โรงเรียนวัดหนองสุทธะ. (2566). ข้อมูลนักเรียน. สืบค้นเมื่อ มกราคม 21, 2566, จาก https://data.bopp-obec.info/web/index_view_stu.php?School_ID=1019600173
วราภรณ์ นาคมุจลินท์. (2560). ผลการจัดการเรียนรู้โดยการสอนแบบโครงงานเรื่องอาเซียนศึกษาที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคิด ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านด้ามพร้า จังหวัดอุบลราชธานี. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เกตุธัช กัญจนชุมาบุรพ, จินตนา สรายุทธพิทักษ์ และสริญญา รอดพิพัฒน์. (2565). การพัฒนาการเรียนรู้ฐานสมรรถนะตามแนวคิดการเรียนรู้โครงงานเป็นฐานร่วมกับ สื่อสังคมออนไลน์ เพื่อส่งเสริมผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสุขศึกษาและทักษะการรู้ดิจิทัลของนักเรียนประถมศึกษา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ, 15(1), 73-86.
สุเมธ พวงทอง, สุวรรณี ยหะกร และอภิรักษ์ อนะมาน. (2565). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบโครงงานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์และเจตคติทางการเรียนภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านหนองโกวิทยา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลพบุรี เขต 2. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 16(3), 98-108.
