ปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจเครื่องประดับและอัญมณี ของผู้ประกอบการในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจเครื่องประดับและอัญมณีของผู้ประกอบการในเขตกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้ประกอบการธุรกิจเครื่องประดับและอัญมณีที่มีร้านตั้งอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 298 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติการวิเคราะห์สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistics) ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาจะใช้ค่าความถี่ (Frequency) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson Correlation Coefficient) เพื่อทดสอบสมมติฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจเครื่องประดับและอัญมณีของผู้ประกอบการ ในเขตกรุงเทพมหานคร ในภาพรวมมีความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจเครื่องประดับและอัญมณีของผู้ประกอบการ โดยรวมอยู่ในระดับมาก คือ ด้านส่วนประสมการตลาด ด้านการบริหารการเงิน ด้านหารบริหารการผลิต ตามลำดับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
สำนักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม. (2563). [ออนไลน์]. สรุปภาวะเศรษฐกิจอุตสาหกรรมไทยไตรมาสที่ 3/2563. [สืบค้นเมื่อวันที่ 13 เมษายน 2564], จาก https://www.oie.go.th/assets/portals/1/fileups/2/files/Industry%20conditions/Q3-2563.pdf.
รัตน์ พรประกฤต. (2563). [ออนไลน์]. นักปฎิวัติวงการเพชรในประเทศไทย. [สืบค้นเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2564], จาก https://www.thaipost.net/main/detail/86738.
จรินทร์ อาสาทรงธรรม. (2557). การสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันของผู้ประกอบธุรกิจ.วารสารสิ่งแวดล้อมศึกษา – สสศท. 2 (3) มกราคม – มิถุนายน 2557.
ดนัย เทียนพุฒ. (2558). ดัชนีวัดผลสำเร็จธุรกิจ (KPIs) และการประเมินองค์กรแบบสมดุล (BSC). พิมพ์ครั้งที่ 3, กรุงเทพมหานคร : บริษัท นาโกต้า จำกัด.
ธัมมะทินนา ศรีสุพรรณ, สุจินดา เจียมศรีพงษ์, และชาตรี ปรีดาอนันทสุข. (2557). องค์ประกอบของตัวแบบธุรกิจที่ส่งผลต่อความสําเร็จในการดําเนินงานของธุรกิจซอฟต์แวร์ในประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง,7(1), 65-75.
Siriwan U. et al. (2019). The management of the small and medium enterprises to achievement competitive advantage in northern Thailand. Conference of the International Journal of Arts & Sciences, 6(1), 147-157.
สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ(องค์การมหาชน). (2564). [ออนไลน์]. ถอดรหัสเทรนด์" อัญมณีและเครื่องประดับโลกแห่งปี 2021" กับหนังสือ THE JEWELLERYTRENDBOOK 2021+. [สืบค้นเมื่อวันที่ 18 เมษายน 2564], จาก https://elibrary.git.or.th/news/detail/20#.YLt1oPkzY2w. 20 ตุลาคม 2564
พวงรัตน์ทวีรัตน์. (2544). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2554). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 11, กรุงเทพฯ:สุวีริยาสาส์น.
จันทนา ฝั้นพรม (2549). ปัจจัยความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของร้านจำหน่ายเครื่องประดับอัญมณี ในศูนย์การค้า ในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ . การคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธงชัย สันติวงษ์ และชัยยศ สันติวงษ์. (2541).การเงินธุรกิจ. พิมพ์ครั้งที่ 6, กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ลำใย มากเจริญ และคณะ. (2560). ปัจจัยความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดนครปฐม. สาขาวิชาการบัญชี คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
รุ่งนภา จันทราเทพ. (2550). ผลกระทบของประสิทธิภาพการบริหารการผลิตที่มีต่อศักยภาพในการแข่งขันของธุรกิจอุตสาหกรรมสิ่งทอในประเทศ. วิทยานิพนธ์ บธ.ม (การจัดการเชิงกลยุทธ์). มหาสารคาม: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชัยยศ สันติวงษ์. (2546). การตลาดสําหรับนักบริหาร. กรุงเทพมหานคร. เอเชียเพรส.
รัชฎาพร จันทะดวง. (2562). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจซื้อเครื่องประดับอัญมณีของผู้บริโภค กรณีศึกษาร้านขวัญข้าวจิวเวลรี่ . วิทยานิพนธ์รบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยเซาธอีสทบางกอก.
ณัฐพงศ์ แซ่อึ้ง. (2554). พฤติกรรมและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อทองรูปพรรณของลูกค้าในเขตอำเภอชุมแพ จังหวัดขอนแก่น. หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.