โครงการพัฒนาระบบภูมิสารสนเทศในการประเมินความคุ้มค่าเชิงเศรษฐศาสตร์ในการบริหารจัดการพื้นที่ปลูกอ้อย (Zoning) ของไทย

บทคัดย่อ

     อ้อยเป็นพืชเศรษฐกิจสำคัญของประเทศ ที่สามารถสร้างรายได้จากการส่งออกให้ประเทศไทยนับเป็นหลายแสนล้านบาท อีกทั้งยังก่อให้เกิดอุตสาหกรรมต่อเนื่องอื่นๆ อีกมากมาย ทั้งนี้ศักยภาพการผลิตและส่งออกน้ำตาลรวมถึงผลิตภัณฑ์ต่างๆที่ได้มาจากอ้อยของประเทศไทยอยู่เป็นอันดับ 2 ของโลกรองจากบราซิล แต่เป็นอันดับ 1 ในแถบเอเชีย–แปซิฟิก แนวโน้มในอนาคตอ้อยจะเป็นพืชที่มีความสำคัญในเรื่องพลังงานทดแทนอีกด้วย ดังนั้น จึงเป็นความท้าทายของธุรกิจเกษตรที่มีอ้อยเป็นพืชเศรษฐกิจสำคัญของประเทศ ที่จะต้องสร้างยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมอ้อย น้ำตาลทราย และอุตสาหกรรมต่อเนื่อง ให้เจริญรุดหน้าและเกิดความชัดเจนในทิศทางการพัฒนา เนื่องจากทั่วโลกยังมีความต้องการน้ำตาลและผลิตภัณฑ์ที่ได้จากอ้อยเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แต่อย่างไรก็ตามประเทศไทยก็ยังประสบกับปัญหาในด้านต่าง ๆ อีกมาก เช่น ปัญหาด้านผลผลิตที่ยังมีความไม่แน่นอนต่อปริมาณการผลิตในแต่ละปี ปัญหาผลผลิตต่อไร่ต่ำ ปัญหาต้นทุนการผลิตสูง ปัญหาด้านราคาอ้อยและน้ำตาล  ปัญหาด้านการค้า เป็นต้น ซึ่งมาจากการเขตกรรมที่ยังมีความไม่แน่นอนและยังมีการเปลี่ยนแปลงการปลูกพืชชนิดอื่นหมุนเวียนตามแรงจูงใจด้านราคา อีกทั้งปัญหาเหล่านี้จะส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายของไทยในอนาคตอย่างแน่นอน 

ดังนั้น ความสำคัญและความจำเป็นเร่งด่วน ที่ต้องดำเนินการโครงการการพัฒนาระบบภูมิสารสนเทศในการประเมินความคุ้มค่าเชิงเศรษฐศาสตร์ในการบริหารจัดการพื้นที่ปลูกอ้อย (Zoning) ของไทย เพื่อเป็นการแก้ไขปัญหาข้างต้นอย่างยั่งยืนและเป็นการสนับสนุนนโยบายรัฐบาลในการจัดทำการโซนนิ่ง เพื่อแก้ปัญหาหลายๆ อย่างในภาคอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายของไทย เช่น ปัญหาผลผลิตต่อไร่ต่ำ ปัญหาต้นทุนการผลิตสูง ปัญหาราคาอ้อยตกต่ำและล้นตลาด เป็นต้น โดยใช้แนวทางการเน้นการผลิตที่เหมาะสมกับศักยภาพของพื้นที่ว่าสอดคล้องเหมาะสมกันหรือไม่ ซึ่งจะเป็นการเสริมสร้างศักยภาพทางการแข่งขัน และสร้างภูมิคุ้มกันให้กับอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายของไทยให้สามารถแข่งขันและอยู่รอดได้อย่างยั่งยืน พร้อมนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด