ปฏิบัติการของภาคประชาชนนครศรีธรรมราชเพื่อร่วมสร้างพื้นที่กลางขับเคลื่อน “นครแห่งความสุข”
คำสำคัญ:
การสร้างพื้นที่กลาง, ภาคประชาชน, นครแห่งความสุข, ปฏิบัติการ 5 ส.บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพลวัตและปฏิบัติการสร้างพื้นที่กลางของภาคประชาชนนครศรีธรรมราชเพื่อสร้างอำนาจต่อรองในการพัฒนาของภาคประชาชน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เก็บข้อมูลจากการจัดเวทีประชาคม จำนวน 4 ครั้ง จากตัวแทนเครือข่ายภาคประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราช และการสัมภาษณ์เชิงลึกแกนนำภาคประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราช จำนวน 5 คน
ผลการศึกษาพบว่า ความเคลื่อนไหวภาคประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราช นับตั้งแต่ปี พ.ศ.2527 ได้ก่อตั้งกลุ่มออมทรัพย์ในระดับชุมชน ต่อมาในปี พ.ศ.2540 ได้มีการเติบโตขึ้นของภาคประชาชนในระดับพื้นที่อย่างชัดเจน โดยเฉพาะเมื่อภาคธุรกิจและอุตสาหกรรมได้รับผลกระทบจากวิกฤตเศรษฐกิจต้มยำกุ้ง จนกระทั่งในช่วงปี พ.ศ.2545–2550 เกิดกระบวนการขับเคลื่อน พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ.2550 ทำให้ประชาชนเกิดการมีส่วนร่วมในการพัฒนาประเทศด้านสุขภาวะและการพัฒนาคุณภาพชีวิตในทุกพื้นที่ของประเทศไทย โดยพระราชบัญญัติดังกล่าวนี้ ทำให้จังหวัดนครศรีธรรมราชมีการรวมตัวของเครือข่ายภาคประชาชน ภายใต้ชื่อ “ดับบ้าน-ดับเมือง” ปัจจุบันเครือข่ายภาคประชาชนได้ร่วมมือกันเป็นคณะทำงานสมัชชาสุขภาพจังหวัดนครศรีธรรมราช จำนวน 19 เครือข่าย เพื่อร่วมขับเคลื่อน “นครแห่งความสุข” โดยใช้ปฏิบัติการ 5 ส. ได้แก่ 1) สร้างข้อมูลกลางเพื่อร่วมกันแก้ไขปัญหา 2) สร้างแกนนำภาคประชาชนรุ่นใหม่ที่มีความเชี่ยวชาญในการสร้างพลังการมีส่วนร่วม 3) ส่งเสริมให้เกิดกลไกความร่วมมือขององค์กรเครือข่ายที่เข้มแข็ง 4) สร้างสภาองค์กรชุมชนที่เข้มแข็งเป็นพลังสร้างการเปลี่ยนแปลงจากฐานระดับตำบล และ 5) สานพลังสร้างสถาบันอำนาจภาคประชาชนตามวิถีประชาธิปไตยจากฐานชุมชน
เอกสารอ้างอิง
กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุล. (2546). การวิจัยเชิงคุณภาพในสวัสดิการสังคม: แนวคิดและการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ขบวนองค์กรชุมชนจังหวัดนครศรีธรรมราชและคณะทำงานขับเคลื่อนนครแห่งความสุข. (2568). การประชุมความร่วมมือด้านการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนในจังหวัดนครศรีธรรมราช. ใน การประชุมความร่วมมือด้านการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วันที่ 18 มีนาคม 2568.
เจกะพันธ์ พรหมมงคล. (2567). ผู้ประสานงาน “นครแห่งความสุข. สัมภาษณ์. 28 สิงหาคม.
ธเนศ วงศ์ยานนาวา. (2562). “ฮาเบอร์มาส ประชาธิปไตยแบบปรึกษาหารือและศาสนา” ในฮาเบอร์มาสกับสังคมหลังฆราวาส. กรุงเทพฯ: Illuminations Editions.
บรรเจิด สิงคะเนติ และคณะ. (2562). บทบาทและอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในทศวรรษหน้ากับความเปลี่ยนแปลงของสังคม เศรษฐกิจและการเมือง. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
ประสบการณ์ของภาคประชาสังคม. (ม.ป.ป.) กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
ปัญญา เหมทานนท์. (2567). แกนนำของภาคประชาชน. สัมภาษณ์. 28 สิงหาคม.
พรอัมรินทร์ พรหมเกิด และไพสิฐ พาณิชย์กุล. (2567). “การสร้างพื้นที่กลางให้เป็นเครื่องมือและกลไกสำคัญในการสร้างฐานรากประชาธิปไตยไทย” ใน คานงัดประเทศไทย: สร้างพื้นที่กลางระดับจังหวัด. กรุงเทพฯ: สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
รัชนี ประดับ. (2556). การเมืองใหม่และการท้าทายต่อกลุ่มอำนาจในท้องถิ่น. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 11(2), 113-128.
ศุภณัฐ เพิ่มพูนวิวัฒน์. (2559). การสร้างสำนึกพลเมือง. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ และกรรณิการ์ สุขเกษม. (2547). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงคุณภาพ: การวิจัยปัญหาปัจจุบันและการวิจัยอนาคตกาล. กรุงเทพฯ: เฟื่องฟ้าพริ้นติ้ง.
สุภางค์ จันทวานิช. (2546). การวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดมศักดิ์ เดโชชัย. (2565). การขับเคลื่อนสภาองค์กรชุมชนจังหวัดนครศรีธรรมราชเพื่อการจัดการตนเอง. (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
อุษา ดวงสา (ผู้แปล). (2537). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. เชียงใหม่: สวนกาดการพิมพ์.
Robert A. Nisbet. (1970). The social bond: an introduction to the study of society. New York: Oxford University Press.

ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสันติสุขปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.