การมีส่วนร่วมของชาวบ้านในการจัดการป่าชุมชน กรณีศึกษาบ้านตลาดขี้เหล็ก ตำบลแม่โป่ง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • วินิจ ผาเจริญ วิทยาลัยบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้
  • ชาญชัย ฤทธิร่วม สำนักวิชาสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

คำสำคัญ:

การมีส่วนร่วมของชาวบ้าน, การจัดการพื้นที่ป่า, บ้านตลาดขี้เหล็ก

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) บริบทชุมชน 2) การมีส่วนร่วมของชาวบ้านในการจัดการพื้นที่ป่า 3) การวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส อุปสรรค โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลเชิงลึกประกอบด้วยผู้ให้ข้อมูลหลักในชุมชน ได้แก่ ผู้นำชุมชน คณะกรรมการ ปราชญ์ชาวบ้าน และสมาชิกในชุมชน จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม โดยใช้เทคนิค SWOT ANALYSIS วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า บริบทของชุมชนด้านสังคมมีความสัมพันธ์แบบเครือญาติอย่างแน่น ด้านการปกครองมีการตั้งข้อปฏิบัติ กฎ กติกาของหมู่บ้านร่วมกัน ด้านเศรษฐกิจ มีทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์เป็นต้นทุนในการผลิต และด้านวัฒนธรรมประเพณีมีความเชื่อและพิธีกรรมที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ด้วยวิธีการดูแลรักษาป่าผ่านระบบความรู้ ความเชื่อ ภูมิปัญญาและวัฒนธรรมของชุมชนโดยเน้นการมีส่วนร่วมของชาวบ้านในการจัดการพื้นที่ป่าตั้งแต่มี 1) การมีส่วนร่วมจัดตั้งคณะกรรมการ 2) กำหนดกฎเกณฑ์ในการใช้ประโยชน์ 3) กำหนดบทลงโทษสำหรับผู้ที่ฝ่าฝืนกฎระเบียบ 4) ปลูกต้นไม้เพิ่มในพื้นที่ป่า 5) การปลูกฝังจิตสำนึกในการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ 6) จัดเวรยามลาดตระเวนป้องกันการลักลอบตัดไม้จัดทำแนวป้องกันไฟป่า ผลการวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และข้อจำกัด/อุปสรรคของชุมชนตาม SWOT ANALYSIS พบว่า จุดแข็ง คือ ผู้นำชุมชนเข้มแข็ง, จิตสำนึกของชุมชน, วัฒนธรรมประเพณีและความเชื่อ, กฎระเบียบ ข้อบังคับ จุดอ่อน: ขาดทักษะความรู้ในการจัดการ โอกาส: ภาครัฐมีนโยบายส่งเสริมและสนับสนุนการอนุรักษ์ป่ามีมากขึ้น ข้อจำกัด/อุปสรรค: ขาดการสนับสนุนงบประมาณ ขอบเขตพื้นที่อนุรักษ์ยังไม่ชัดเจนและเงื่อนไขข้อกฎหมาย

ข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนา ได้แก่ เพิ่มรูปแบบการสนับสนุนจากภาครัฐ มุ่งทำงานเชิงรุก หนุนเสริมเครือข่าย เสริมความรู้ที่เกี่ยวข้อง ดำเนินงานอย่างยืดหยุ่นและสนับสนุนการวิจัย

References

เกศสุดา สิทธิสันติกุล, วราภรณ์ ปัญญาวดี และ ปรารถนา ยศสุข. (2559). บทบาทขององค์กร ปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการสนับสนุนการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ในชุมชนท้องถิ่น. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม. ปีที่ 12 ฉบับที่ 1/2559, บทคัดย่อ. 29

คณะกรรมการการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมชาติ. (2550). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550 - 2554). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี

จักรพงษ์ พวงงามชื่น, สวิชญา ศุภอุดมฤกษ์ ตรีรัตน์ และ นคเรศ รังควัต. (2556). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการป่าชุมชน : กรณีศึกษา บ้านทาป่าเปา ตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน. วารสารวิจัยและพัฒนามจธ. ปีที่ 36 ฉบับที่ 2, 215-234

ธีรฤทธิ์ แป๊ะประภา. (2561). การจัดการป่าชุมชน : กรณีศึกษาป่าชุมชนหนองฮี ตำบลเสือเฒ่า อำเภอเชียงยืน จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย. ปีที่ 8 ฉบับพิเศษ, 33-34

ลาวัณย์ ทองขาว. (2561). วัฒนธรรมและการจัดการป่าชุมชนของปกากะญอห้วยหินดา อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารสารสนเทศ. ปีที่ 17 ฉบับที่ 1, 126.

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2560). การทำลายป่า, 13 มิถุนายน 2561. https://th.wikipedia.org/wiki/

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-06-30