การสร้างวินัยในตนเองให้แก่เด็กปฐมวัย: แนวทางเชิงบวกเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วินัยในตนเองเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาบุคคลให้สามารถดำรงชีวิตร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุขและเป็นระเบียบโดยเฉพาะในช่วงปฐมวัยซึ่งเป็นช่วงเวลาสำคัญของการเรียนรู้ พฤติกรรมและประสบการณ์ที่เด็กได้รับจะส่งผลต่อการหล่อหลอมพฤติกรรมในอนาคต บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวทางในการส่งเสริมวินัยในตนเองของเด็กปฐมวัยในเชิงบวก ผ่านการปฏิบัติของครูในกิจวัตรประจำวันและการจัดประสบการณ์ที่เหมาะสม โดยมีการอ้างอิงจากงานวิจัยที่สนับสนุนแนวคิดดังกล่าว ผลที่ได้จากการส่งเสริมวินัยในตนเองอย่างต่อเนื่องคือ เด็กสามารถควบคุมตนเองได้ และเกิดพฤติกรรมที่ดีจากความสมัครใจ อันเป็นรากฐานของการดำรงชีวิตอย่างมีคุณภาพในสังคม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2561). คู่มือส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย. กระทรวงสาธารณสุข.
Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. Prentice Hall.
Bear, G. G. (2010). Discipline: Effective school practices. National Association of School Psychologists.
Bredekamp, S., & Copple, C. (2009). Developmentally appropriate practice in early childhood programs. NAEYC.
Denham, S. A., Bassett, H. H., & Wyatt, T. (2012). The socialization of emotional competence. Early Education and Development, 23(1), 1–9.
Eisenberg, N. (2000). Emotion, regulation, and moral development. Annual Review of Psychology, 51(1), 665–697.
Epstein, A. S. (2001). Thinking about thinking: Scaffolding young children’s learning. HighScope Press.
Gartrell, D. (2014). A guidance approach for the encouraging classroom. Cengage Learning.
Lickona, T. (1991). Educating for character: How our schools can teach respect and responsibility. Bantam Books.
Montessori, M. (1967). The Absorbent Mind. Henry Holt and Company.
Pianta, R. C. (1999). Enhancing relationships between children and teachers. American Psychological Association.
