การบริหารทรัพยากรองค์กรเพื่อการพัฒนาประสิทธิภาพการให้บริการประชาชน ของเทศบาลตำบลบ้านคลอง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการบริหารทรัพยากรองค์กร และระดับการพัฒนาประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลตำบลบ้านคลอง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก และ 2) ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรกับประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลตำบลบ้านคลองอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรในการศึกษา คือ ประชาชนที่ใช้บริการของเทศบาลตำบลบ้านคลอง ระหว่างเดือนมกราคม - ธันวาคม 2567 จำนวนทั้งหมด 9,600 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้รวบรวมข้อมูล คือ ประชาชนที่ใช้บริการของเทศบาลตำบลบ้านคลอง คำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างตามสูตรของทาโรยามาเน ได้จำนวน 384 คน และทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ แบบสอบถามเพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรองค์กรเพื่อการพัฒนาประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลตำบลบ้านคลอง สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานด้วยค่าสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการบริหารทรัพยากรองค์กรของเทศบาลตำบลบ้านคลอง โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และระดับประสิทธิภาพการให้บริการประชาชน โดยรวมอยู่ในระดับมาก และ 2) ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรกับประสิทธิภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลตำบลบ้านคลอง พบว่า มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับองค์ประกอบต่าง ๆ ของคุณภาพบริการ เช่น ความเชื่อถือได้ ความมีตัวตน การโต้ตอบจากพนักงาน ความไว้วางใจ และการเอาใจใส่ต่อลูกค้า โดยเฉพาะการบริหารจัดการและทรัพยากรบุคคลที่มีความสัมพันธ์สูงกับการโต้ตอบจากพนักงานและการเอาใจใส่ต่อลูกค้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกกาญจน์ พวงเพ็ชร, สุนิตดา เทศนิยม, ธีรพล กาญจนากาศ และสมคิด ดวงจักร. (2568). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อประสิทธิภาพการบริหารงานของสำนักงานเทศบาลตำบลบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี. Journal of Spatial Development and Policy, 3(2), 57-68.
กรกนก พงษ์เสือ, ณฐนนท ทวีสิน และสุนิตดา เทศนิยม. (2567). ประสิทธิภาพการบริหารทรัพยากรมนุษย์ขององค์การบริหารส่วนตำบลสาลี อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 6(1), 295-308.
ชญานนท์ คีรีมาศทอง. (2566). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุโขทัย. Procedia of Multidisciplinary Research, 1(10), 33-43.
เทศบาลตำบลบ้านคลอง. (2567). รายงานผู้ใช้บริการเทศบาล ปี 2567. สืบค้นจาก https://www.bankhlong.go.th/project-rev2?hd=40.
นัทฐิลาวัลย์ จรัสวิชาก, ชลันธร แก้วแดง และฉัตรทิพย์ กวีวัฒนา. (2563). ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการที่ ตอบสนองความต้องการของประชาชนในยุคดิจิทัลของเทศบาลนครนนทบุรี. วารสารรัชต์ภาคย์, 14(36), 317-326.
นันทนัช ผลแสง และบุญเหลือ บุบผามาลา. (2568). การบริหารตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลตำบลกลางใหญ่ อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี. วารสารมณีเชษฐารามวัดจอมมณี, 8(1), 597-611.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระนักรบ เชื้อวังคำ, วิริยะ หอมไกรลาศ, จัตุพร ภูบุญลาภ, นุชชัญญา เฉลิมชาติ, ภาณุวัณ ศิริประเสริฐ และณิชมน พิทักษ์กุล. (2566). การปฏิรูปองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในต่างประเทศ: กรณีศึกษา ประเทศญี่ปุ่น ฝรั่งเศส สหรัฐอเมริกา เยอรมัน และมาเลเซีย. วารสารการบริหารการจัดการและการพัฒนาที่ยั่งยืน, 1(3), 216-232.
สุนันทา ป้องจันมณีสกุล, กมลพร กัลยาณมิตร, สถิต นิยมญาติ และทัศนีย์ ลักขณาภิชัญชัช. (2566). การบริหารทรัพยากรมนุษย์เพื่อรับมือกับความเปลี่ยนแปลงหลัง COVID-19 ของเทศบาลตำบลในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารมจรพุทธปัญญาปริทรรศน์, 8(6), 90-99.
Drucker, P. F. (1973). Management: Tasks, Responsibilities, Practices. New York: Harper & Row
Likert, R. (1964). New Pattern of Management. New York: McGraw-Hill Book.
Publication.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (2rd ed.). New York: Harper & Row.
