อิทธิพลความเชื่อและพิธีกรรมของศาสนาผีที่มีต่อศาสนาพุทธ: กรณีศึกษาจังหวัดอุบลราชธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมศาสนาผี 2) เพื่อศึกษาอิทธิพลความเชื่อและพิธีกรรมของศาสนาผีที่มีต่อศาสนาพุทธ: กรณีศึกษาจังหวัดอุบลราชธานี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ วิเคราะห์เชิงเอกสาร นำเสนอผลด้วยวิธีการเชิงพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า 1) ความเชื่อและพิธีกรรมศาสนาผีเป็นศาสนาดั้งเดิมของคนไทย ศาสนานี้มีลักษณะเป็นสรรพเทวนิยมอันมีพื้นฐานมาจากความความเชื่อความศรัทธานับถือทั่วไปตามแต่ละท้องถิ่น กลมกลืนไปกับศาสนาใหม่ที่เผยแพร่เข้ามาในดินแดนแถบประเทศไทย โดยมีประเพณีคล้ายคลึงกันระหว่างคนอีสานคนไทย ผียังเป็นวิญญาณบรรพบุรุษและวิญญาณอื่นที่ปกปักษ์ผู้คน พิธีกรรมการประนีประนอมและผสมผสานกันทางพิธีกรรม มักเป็นไปในทางที่พุทธรับเอาและปรับใช้เอง 2) อิทธิพลความเชื่อและพิธีกรรมของศาสนาผีที่มีต่อศาสนาพุทธสังคมอีสานเป็นปัจจัยสำคัญที่ยังทำให้ความเชื่อเรื่องผีสามารถดำรงอยู่ได้ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของสังคม ได้แก่ (1) ด้านการสร้างความมั่นคงทางจิตใจ พิธีกรรมและองค์ประกอบในพิธีกรรมเป็นส่วนสำคัญในการช่วยเสริมสร้างความรู้สึกมั่นคงทางจิตใจ ปลอดภัย และสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ เช่น การบนบาน การรักษาโรคด้วยพิธีลำผีฟ้า และพิธีกรรมเกี่ยวกับอาชีพเกษตรกรรม (2) ด้านการเป็นเครื่องมือควบคุมสังคม เป็นกุศโลบายให้คนในสังคมประพฤติตนตามจารีตประเพณี (3) ด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติในชุมชนโดยใช้ความเชื่อเรื่องผีกำหนดพฤติกรรมการใช้ทรัพยากรธรรมชาติของชุมชนให้อยู่ในขอบเขต และ (4) อิทธิพลในการสร้างความเพลิดเพลินซึ่งเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของประเพณีและพิธีกรรมของอีสานที่ช่วยกำหนดและส่งเสริมรูปแบบของพิธีกรรมให้มีความศักดิ์สิทธิ์ ความสนุกสนาน และเป็นส่วนสำคัญในการเชื่อมความสัมพันธ์ของคนในชุมชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิตติมา นวลจันทร์. (2539). ภูมิทัศน์วัฒนธรรมศาลปู่ตา ตำบลท่าขอนยาง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. (ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
ธวัช ปุณโณทก. (2534). ความเชื่อพื้นบ้านอันสัมพันธ์กับวิถีชีวิตในสังคมอีสาน. วัฒนธรรม, 10(1), 61-72.
บุญมี ปาริชาติธนกุล. (2546). ความเชื่อเรื่องผีในพิธีกรรมของชาวไทยทรงดำบ้านไผ่หูช้าง ตำบลไผ่หูช้าง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. (ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง).
ปราณี วงษ์เทศ. (2543). สังคมและวัฒนธรรมในอุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.
ปิยลักษณ์ โพธิวรรณ์. (2559). กระบวนการสร้างพื้นที่ทางสังคมของผีอีสาน. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 17(32), 100-110.
พระยาอนุมานราชธน. (2515). การศึกษาประเพณีไทย. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
พูนพิสมัย ดิสกุล. (2517). ประเพณีไทย. กรุงเทพฯ: เสริมวิทย์บรรณาคาร.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2544. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่นส์.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2534). สังคมวิทยาชุมชน: หลักการศึกษาวิเคราะห์และปฏิบัติงานชุมชน. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2547). แผนที่ภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.