ประโยชน์ของความมีวินัยในมงคลสูตร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาประโยชน์ของความมีวินัยในมงคลสูตร ผลการศึกษาพบว่า พระพุทธองค์ทรงตรัสมงคลคือเหตุแห่งความเจริญก้าวหน้าของชีวิตที่เป็นข้อปฏิบัติต้องทำต้องปฏิบัติให้ได้จริงเป็นลำดับไป จึงจะเป็นมงคลมี 38 ประการ เช่น การไม่คบคนพาล คบแต่บัณฑิต การให้ทาน การประพฤติธรรม เป็นต้น มงคลสูตรแสดงกระบวนการของการฝึกฝนอบรมและพัฒนาตนให้สมบูรณ์ครบถ้วน ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติส่งเสริมให้มนุษย์สามารถพัฒนาตนเอง จึงเป็นเหตุสร้างความเจริญก้าวหน้าทางสติปัญญาของชีวิต ทั้งในระดับโลกียะและในระดับโลกุตตระ จนถึงขั้นสูงสุดในทางพระพุทธศาสนา ที่เรียกว่า พระนิพพาน วินัยในมงคลสูตร วินัยที่ศึกษามาดี ถือว่าเป็นอุดมมงคลข้อหนึ่งในบรรดามงคล 38 ประการ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมอนามัย. (2539). พระบรมราโชวาทและพระราชดำรัส. กรุงเทพฯ: ต้นไทย.
เทพพร มังธานี. (2555). มงคลชีวิต 38 ประการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง.
ธรรมนูญ เพ็งทอง. (2563). วิวัฒนาการและโครงสร้างเกี่ยวกับสังคม. สืบค้นจาก http://e-learning.tapee.ac.th.
บุปผา กาหลง. (2552). มงคลสูตรกับการสร้างสิ่งแวดล้อมทางสังคม. (ศิลปศาสตรมหา, มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี).
ประโยชน์ ส่งกลิ่น. (2545). การศึกษาวิเคราะห์กระบวนการของการพัฒนาตนตามแนวคำสอนในมงคลสูตร. (ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
ปิ่น มุทุกันต์. (2535). มงคลชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระเทพดิลก (ระแบบ ฐิตญาโณ). (2549). หลักมงคล 38 ประการ ธรรมเพื่อความสวัสดีในที่ทั้งปวง, กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระเทพปริยัติโมลี. (2535). หลักการพัฒนาคน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เลี่ยงเชี่ยง.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2532). ศาสนาและเยาวชน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มาสเตอร์เพรส.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). วินัยเรื่องใหญ่กว่าที่คิด. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). พุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราช วิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 11).กรุงเทพฯ: บริษัท เอส.อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระธรรมวิสุทธิกวี (พิจิตร ฐิตวณฺโณ). (2548). อุดมมงคลในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทตฺตชีโว). (2544). ขุมทรัพย์จากพระไตรปิฎกคัมภีร์กู้วิกฤตชาติ. ปทุมธานี: ห้างหุ้นส่วนจํากัดอุดมศึกษา
พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ. (2557).มงคลชีวิต ฉบับ “ทางก้าวหน้า”. กรุงเทพฯ: บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977).
พระรังสรรค์ คุณสาโร (ตุ้มม่วง). (2549). ศึกษาเปรียบเทียบอาคาริยวินัยกับอนาคาริยวินัยในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหามหามกุฎราชวิทยาลัย).
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2554). มังคลัตถทีปนี ภาษาไทย ภาค 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมไทย ฉบับ พ. ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่น.
วศิน อินทสระ. (2557). มงคล 38 ฉบับสังเขป. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
แสวง อุดมศรี. (2559). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.