การบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมจากโรงงานอุตสาหกรรม : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลอุ่มจาน อำเภอกุสุมาลย์ จังหวัดสกลนคร

ผู้แต่ง

  • วรเมธ ยอดบุ่น อาจารย์ประจำหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต คณะศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
  • วลญา สีมา นิสิตระดับปริญญาตรี สาขารัฐประศาสนศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการ, สิ่งแวดล้อม, องค์การบริหารส่วนตำบล, โรงงานอุตสาหกรรม

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาที่เกิดจากโรงงานอุตสาหกรรมที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในชุมชน ศึกษาการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมจากโรงงานอุตสาหกรรมขององค์การบริหารส่วนตำบล และเสนอแนะด้านวิธีการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์การบริหารส่วนตำบล ซึ่งเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้วิจัยเชิงคุณภาพ ได้แก่ การสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง และการสังเกตแบบไม่มีโครงสร้าง และกำหนดผู้ให้ข้อมูลสำคัญแบบเฉพาะเจาะจง ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาที่ชุมชนได้รับผลกระทบ คือ มลพิษทางอากาศ มลพิษทางเสียง มลพิษทางน้ำ และด้านมลพิษทางถนน ในมิติของด้านการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์การบริหารส่วนตำบล มีการดำเนินงานตามกฎหมาย และด้านข้อเสนอแนะ ประชาชนในพื้นที่ต้องการให้มีการกำหนดแนวทางมาตรการที่เคร่งครัดด้านสิ่งแวดล้อมร่วมกับโรงงานอุตสาหกรรม

References

กรณัฏฐ์ อัครธนบูลย์. 2563. การป้องกันปัญหาอาชญากรรมสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษาผลกระทบจากมลพิษทางอากาศ ในนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอาชญาวิทยาและงานยุติธรรม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2544). เกณฑ์มาตรฐาน และแนวทางการจัดการขยะมูลฝอยชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม.

ธีรเดช แจ่มกระจ่าง. (2560). บทบาทของชุมชนในการจัดการสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษา ชุมชนสงวนคำ แขวงหนองค้างพลู เขตหนองแขม กรุงเทพมหานคร. รัฐศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นิกร คำแก้วอ้าย. (2552). การจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์การบริหารส่วนตำบลแม่ทะลบ อำเภอไชยปราการ จังหวัดเชียงใหม่. การศึกษาอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

มาริสา นิ่มกุล. (2562). ความสำเร็จในการจัดการสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษาเทศบาลเมืองน่าน. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

วรัญญู เสนาสุ. (2556). การกระจายอำนาจกับการจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: เปนไท.

วรชัย แสนสีระ. (2563). มุมสะท้อนความคิดนิติบัญญัติ: Legal Reflection. วารสารจุลนิติ 13 (6): 127-133.

ศิริ ไชยช่อฟ้า. (2555). การจัดการทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2566, จาก https://www.gotoknow.org/.

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2565). แผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม 2566 – 2570. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2566. จาก https://shorturl.asia/iBHSv.

สุพรรณี อัครเดชเรืองศรี. (2559). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนสิ่งแวดล้อมศึกษาที่มุ่งผลลัพธ์การเรียนรู้สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุภางค์ จันทวานิช. (2552). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

03-07-2024