การเสริมสร้างเครือข่ายการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อต้านการทุจริตอย่างยั่งยืน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้เพื่อศึกษาการเสริมสร้างเครือข่ายการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อต้านการทุจริตอย่างยั่งยืน ผลการศึกษา พบว่า ปัญหาการทุจริตคอร์รัปชั่นเป็นปัญหาที่ขัดขวางการพัฒนาประเทศ เป็นบ่อเกิดของปัญหาอื่น ๆ มากมาย เป็นภัยคุกคามความมั่นคงของประเทศทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และเป็นปัญหาอุปสรรคต่อการพัฒนาและความเจริญของประเทศ การแก้ไขปัญหาการทุจริตต่าง ๆ ในสังคมต้องอาศัยกลไกความร่วมมือกันทำงานในลักษณะเครือข่าย เพราะเหตุนี้จึงต้องมีการเสริมสร้างเครือข่ายการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อต้านการทุจริตอย่างยั่งยืน โดยการเสริมสร้างการพัฒนาศักยภาพเครือข่ายการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อต้านการทุจริตอย่างยั่งยืน คือ 1) การพัฒนาศักยภาพของเครือข่ายแบบมีส่วนร่วมของเครือข่ายในระดับการให้ข้อมูลข่าวสาร การมีส่วนร่วมของเครือข่ายในระดับเปิดรับฟังความคิดเห็น การมีส่วนร่วมของเครือข่ายในระดับของการให้คำปรึกษาหารือ การมีส่วนร่วมของเครือข่ายในระดับการวางแผนร่วมกัน และการมีส่วนร่วมของเครือข่ายในระดับให้เข้ามามีบทบาทร่วมปฏิบัติ 2) กระบวนการเสริมสร้างเครือข่ายการมีส่วนร่วมของประชาชนต่อต้านการทุจริตอย่างยั่งยืน ประกอบด้วย การส่งเสริมกระบวนการทางความคิดร่วมกัน การส่งเสริมกระบวนการตระหนักร่วมกันสร้าง และการส่งเสริมกระบวนการร่วมกันพัฒนา
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ พวงงาม. (2553). ธรรมาภิบาลท้องถิ่น : ว่าด้วยการมีส่วนร่วมและความโปร่งใส. กรุงเทพฯ : มิสเตอร์ก็อบปี้.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2550). ทศธรรม : ตัวชี้วัดการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร (อบอุ่น). (2557). เครือข่าย : ธรรมชาติ ความรู้ และการจัดการ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : บริษัท นานมีบุ๊คพับลิเคชั่น จำกัด.
วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2550). เครือข่าย : นวัตกรรมการทำงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2551). รายงานประจำปี 2551. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.
สังศิต พิริยะรังสรรค์. (2549). คอร์รัปชั่นแบบเบ็ดเสร็จ. กรุงเทพฯ : ร่วมด้วยช่วยกัน.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตในภาครัฐ. (2558). หลักสูตร คู่มือและแนวทางการสร้างเครือข่ายภาครัฐต่อต้านการทุจริต. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะ กรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตในภาครัฐ.
สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 1-12. (2547). รูปแบบการเสริมสร้างเครือข่ายพัฒนาสังคมและสวัสดิการ. (รายงานการศึกษา). กรุงเทพฯ : กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ.
สำานักงาน ป.ป.ช.. (2561). หลักสูตรโค้ชเพื่อการรู้คิดต้านทุจริต. กรุงเทพฯ : สำนักงาน ป.ป.ช..
สุวรรณ สุวรรณเวโช. (2545). การทุจริตและประพฤติมิชอบในวงราชการตำรวจ. เอกสารวิจัย หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักรภาครัฐร่วมเอกชน: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
อัจฉริยะ วะทา และอวยชัย วะทา. (2561). รูปแบบการพัฒนาศักยภาพผู้นำเครือข่ายองค์กรประชาสังคมเพื่อป้องกันและปราบปรามการทุจริต ในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. (รายงานการวิจัย). มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.