แนวทางพัฒนาการจัดการท่องเที่ยวยุค Next Normal ของเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี ตามหลักภาวนา 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางพัฒนาการจัดการท่องเที่ยว ยุค Next Normal ของเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรีตามหลักภาวนา 4 เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการศึกษาในเชิงเอกสาร การแจกแบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่น 0.975 กับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นประชาชนอายุตั้งแต่ 18 ปี ขึ้นไปอาศัยอยู่ในเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี จำนวน 400 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงตามเขตเลือกตั้งของเมืองพัทยา จำนวน 4 เขต ๆ ละ 100 คน สถิติที่ใช้ คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ เลือกแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 17 คน และการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม ใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า 1) ด้านการบริการที่พัก (ด้านกายภาพและสังคม: กายภาวนา ควรมีการเพิ่มเติมในเรื่องของความปลอดภัยของที่พักทั้งภายใน และภายนอกที่พักต้อง 2) ด้านกิจกรรมการท่องเที่ยว (ด้านระเบียบ ข้อบังคับ: ศีลภาวนา, ด้านการกำกับดูแลการจัดการท่องเที่ยว, จิตภาวนา และด้านนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยว: ปัญญาภาวนา ควรมีการพัฒนาอย่างเป็นรูปธรรม และต้องหนุนเสริมกันและกัน) 3) ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก (ด้านกายภาพและสังคม: กายภาวนา และด้านระเบียบ ข้อบังคับ: ศีลภาวนา) เป็นการดูแลพื้นที่ให้พร้อมรับนักท่องเที่ยว และมีกำกับในเชิงระเบียบ ข้อบังคับอย่างต่อเนื่อง และเป็นรูปธรรม) 4) ด้านสิ่งดึงดูดใจ (ด้านการกำกับดูแลการจัดการท่องเที่ยว: จิตภาวนา และด้านนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยว: ปัญญาภาวนา) ควรมีการพัฒนาพื้นที่ควบคู่ไปกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในพื้นที่ และ 5) ด้านการเดินทางมายังแหล่งท่องเที่ยว (ด้านกายภาพและสังคม: กายภาวนา) เป็นการอำนวยความสะดวก ควรมีการจัดโครงสร้างการจราจรที่เหมาะสมกับการจัดการท่องเที่ยว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจัยและวิชาการบวรพัฒน์ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรวรรณ ใจยาว. (2564). อิทธิพลของการรับรู้ความเสี่ยงจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 และความรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันที่ส่งผลต่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวของคนในพื้นที่เกาะลันตา จังหวัดกระบี่: บทบาทของทัศนคติในฐานะตัวแปรส่งผ่าน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว โรงแรม). วิทยาลัยการจัดการ : มหาวิทยาลัยมหิดล.
เฉลิมพล ศรีทอง, ธีรพงษ์ เที่ยงสมพงษ์. (2564). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเมืองมรดกโลก และเมืองสร้างสรรค์โลก โดยชุมชนเมืองเก่าสุโขทัย สำหรับฐานวิถีชีวิตใหม่หลังสถานการณ์โควิด 19. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 15(2), 103-114.
ณัฐกาญจน์ นวลจันท. (2566). แรงจูงใจในการท่องเที่ยวแบบอิสระของนักท่องเที่ยวในยุค COVID-19. ใน การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 4 “GRADUATE SCHOOL CONFERENCE 2022 iHappiness: ความสุขและคุณภาพชีวิตที่ดีอย่างยั่งยืนในยุคสังคมดิจิทัล. เข้าถึงได้จาก http:// journalgrad.ssru.ac.th/index.php/miniconference/article/view/4114/2713
ดลยา จาตุรงคกุล. (2565). การวิเคราะห์ปัจจัยจูงใจในการตัดสินใจท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรีภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), 1-16.
ทัศนีย์ ปิยะเจริญเดช. (2564). รูปแบบการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวบนพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษใน จังหวัดสงขลา. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์) บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธวัลรัตน์ ญาณทศศิลป์. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวไทยของพนักงานบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร หลังสถานการณ์ COVID-19 ระบาดครั้งที่ 1. (วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต). วิทยาลัยการจัดการ : มหาวิทยาลัยมหิดล.
ฝ่ายทะเบียนราษฎรและบัตรประจำตัวประชาชน สำนักปลัดเมืองพัทยา. (2566). จำนวนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง. เข้าถึงได้จาก https://www. pattaya.go.th/หน่วยงาน-และการติดต่อรา/สำนักปลัดเมืองพัทยา/
พงษ์มนัส ดีอด. (2563). ผลกระทบของการแพร่ระบาดโรคไวรัสโคโรนา 2019 ต่อการประกอบอาชีพบริการจัดส่งอาหาร. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(6), 131-144.
ภัคชุดา พูนสุวรรณ. (2566). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนเชิงบูรณาการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดสงขลา. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เมืองพัทยา. (2566). แผนพัฒนาเมืองพัทยา (พ.ศ.2561-2565). (อัดสำเนา)
ศิราณี เมฆลอย. (2565). กลยุทธ์ทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพการบริการโรงแรมขนาดเล็กจากสภาวะการแพร่ระบาดโรคโควิด-19 ของผู้ประกอบการในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 6(2), 474-488.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). การสำรวจผลกระทบจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19. เข้าถึงได้จาก http://ittdashboard.nso.go.th/covid19survey.php
สุนิษา กลิ่นขจรและทิพย์วรรณ สุขใจรุ่งวัฒนา. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดการท่องเที่ยววิถีถิ่น วิถีไทยเพื่อสร้างอัตลักษณ์ใหม่ของเส้นทางการท่องเที่ยวเมืองร้อยเกาะ. วารสาร Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(3), 3228-3241.
