นกหัสดีลิงค์ : ความเชื่อเกี่ยวกับพิธีกรรมหลังความตายชาวอีสาน

Main Article Content

พิทักษ์ หาญกล้า

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งนำเสนอคุณค่าพิธีทำศพแบบนกหัสดีลิงค์ของภาคอีสานที่มาจากความเชื่อเรื่องไตรภูมิซึ่งเป็นนามธรรมถูกถ่ายทอดเป็นเรื่องราววรรณกรรมและนิทานพื้นบ้าน รวมไปถึงการสร้างศิลปกรรมรูปสัตว์ต่างๆ จากความเชื่อเรื่องนกหัสดีลิงค์ว่าเป็นสัตว์วิเศษรู้ทางไปสวรรค์ ถูกนำมาสร้างเป็นเครื่องหมายในการประกอบพิธีศพ เพื่อให้นกนำพาดวงวิญญาณของผู้ตายไปสู่สวรรค์ คุณค่าพิธีทำศพแบบนกหัสดีลิงค์ของภาคอีสานศิลปกรรมที่สะท้อนกระบวนการทางสังคมพิธีศพของกลุ่มคนที่แตกต่างของสังคมและวัฒนธรรมอีสาน การเชื่อมโยงสร้างเรื่องราวตัวละครหรือผู้แสดงกลุ่มหนึ่งในสนามการรื้อฟื้นความทรงจำ และสร้างความทรงจำทางสังคมอีกแบบหนึ่ง การประกอบสร้างนกหัสดีลิงค์ที่ถูกสร้างความหมายจากสังคมว่ามิได้เป็นร่างศพของคนธรรมดา แต่เป็นคนมีที่บุญบารมีและประกอบคุณความดี ซึ่งมีทั้งระดับสูงด้านชาติกำเนิดและชาติกำเนิดที่มาจากสามัญชน หากแต่สะสมความดีตามแนวทางสังคมวัฒนธรรมอีสานผู้เป็นที่เคารพนับถือ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
หาญกล้า พ. (2024). นกหัสดีลิงค์ : ความเชื่อเกี่ยวกับพิธีกรรมหลังความตายชาวอีสาน. วารสารโพธิศาสตร์ปริทัศน์, 4(1), 41–50. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/BRJ/article/view/4736
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา ชินนาค. (2549). นกหัสดีลิงค์การวิเคราะห์ในเชิงมานุษยวิทยา (รายงานการวิจัย). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

จารุณี อินเฉิดฉาย. (2539). ศิลปะสถาปัตยกรรมไทยในพระเมรุมาศ. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.

ดนัย ไชยโยธา. (2538). ลัทธิ ศาสนา และระบบความเชื่อกับประเพณีนิยมในท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

บุญช่วย ศรีสวัสดิ์. (2547). ไทยสิบสองปันนา เฮินยิน เฮินอ้าย เล่ม 2. กรุงเทพฯ: สยาม.

ปรานี วงษ์เทศ. (2534). พิธีกรรมเกี่ยวกับการตายในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊พ.

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อุบลราชธานี. (2548). พิธีผาศพแบบนกสักไดลิงค์ เอกสารประกอบนิทรรศการพิเศษเนื่องในวันพิพิธภัณฑ์ไทย ประจำปี 2548. อุบลราชธานี: สำนักพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ อุบลราชธานี.

มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์. (2542). สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคกลาง. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.

หลวงวิจิตรวาทการ. (2541). ของดีในอินเดีย. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์.