ความเชื่อเรื่องครุฑในพระพุทธศาสนาเถรวาทที่มีต่อสังคมไทย

Main Article Content

พระสำรอง สญฺญโต (แสงทอง)

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการศึกษาความเชื่อเรื่องครุฑในพระพุทธศาสนาเถรวาทที่มีต่อสังคมไทย ครุฑในพุทธศาสนาเถรวาท หมายถึง เทวดาชั้นล่างประเภทหนึ่ง อาศัยอยู่ในวิมานสิมพลี กินนาคเป็นอาหาร อยู่ภายใต้การปกครองของท้าววิรุฬหก ครุฑกาเนิดมาจากมนุษย์ผู้ทาบุญเจือปนด้วยโมหะ หลงผิดว่าการฆ่าสัตว์ไม่บาป กรรมจึงทาให้มาบังเกิดเป็นครุฑ ครุฑมีกาเนิดแบบผุดขึ้นเอง เกิดในครรภ์ เกิดในไข่ เกิดในเถ้าไคล ที่อยู่อาศัยของครุฑ คือป่าหิมพานต์ เชิงเขาสิเนรุ และสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา รูปร่างของครุฑ คือมีจะงอยปากแหลมคม เป็นครึ่งคนครึ่งนก มีปีกยาว มีร่างกายใหญ่โต บินได้เร็วในอากาศ เมื่อบินจะเกิดพายุ และเป็นศัตรูกับนาค บทบาทหน้าที่ของครุฑ คือพิทักษ์พุทธศาสนา ช่วยเหลือคนดี มีความอ่อนน้อมถือสัจจะ ครุฑกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นมีความเกี่ยวข้องกัน เพราะพระองค์เคยเกิดเป็นครุฑมาแล้วในอดีต ส่วนความเชื่อเรื่องครุฑในพระพุทธศาสนาเถรวาทที่มีต่อสังคมไทย กล่าวคือคนไทยส่วนใหญ่ได้รับรู้อิทธิพลเกี่ยวกับครุฑ มาจากตัวละคร วรรณกรรมชาดก และวรรณคดีทางพุทธศาสนาเถรวาท คือวรรณคดีกากี ไตรภูมิโลกวินิจฉัย และคติโลกศาสตร์ คนไทยบางส่วนได้รับรู้อิทธิพลเกี่ยวกับครุฑ มาจากภาพวาดตามวัดต่างๆ และสถาปัตยกรรมของไทยในเชิงสัญลักษณ์รูปครุฑแบกเขาพระสุเมรุราช

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สญฺญโต (แสงทอง) พ. (2021). ความเชื่อเรื่องครุฑในพระพุทธศาสนาเถรวาทที่มีต่อสังคมไทย. วารสารโพธิศาสตร์ปริทัศน์, 1(2), 43–54. สืบค้น จาก https://so09.tci-thaijo.org/index.php/BRJ/article/view/4617
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กำพล จำปาพันธ์. (2554). ครุฑยุดนาค. กรุงเทพฯ: ศิลปวัฒนธรรม.

ครุฑา นาคาพงศ์. (2548). ครุฑ. กรุงเทพฯ: กามะหยี่.

ธานี สังข์เอี้ยว. (2555). สัตว์หิมพานต์. กรุงเทพฯ: วาดศิลป์.

บรรเทิง พาพิจิตร. (2549). ประเพณีวัฒนธรรมไทยคติความเชื่อ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2551). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุดคำวัด. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

พระสัทธัมมโชติกะ. (2546). คัมภีร์ปรมัตถโชติกะ. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสัทธัมมโชติกะ.

ฟองจันทร์ สุขยิ่ง. (2551). วรรณคดีและวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมศัพท์วรรณกรรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์

ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์

ศานติ ภักดีคา. (2556). ครุฑ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.

ศานติ ภักดีคา. (2562). เรือครุฑเหินเห็จและเรือครุฑเตร็จไตรจักร. กรุงเทพฯ: มติชน.

สมบัติ พลายน้อย. (2530). สัตว์หิมพานต์. กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์,.

สมบัติ พลายน้อย. (2549). สัตว์หิมพานต์และถิ่นที่อยู่. กรุงเทพฯ: สยาม.

สมบัติ พลายน้อย. (2559). ครุฑยุดนาค. กรุงเทพฯ: พิมพ์คา.

สุวัฒน์ แสนขัติยรัตน์. (2556). สัตว์หิมพานต์จินตนาการแดนทิพย์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.