การศึกษาวิเคราะห์เสขิยวัตรที่มีต่อมารยาทไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งศึกษาการศึกษาวิเคราะห์เสขิยวัตรที่มีต่อมารยาทไทย ผลการศึกษาพบว่า เสขิยวัตร เป็นหมวดที่ 7 ในสิกขาบท 227 ของพระภิกษุ มี 75 สิกขาบท แบ่งเป็น 4 หมวด หมวด 1 สารูป มี 26 สิกขาบท ว่าด้วยความเหมาะสมแก่สมณเพศในการประพฤติปฏิบัติต่อชุมชน หมวด 2 โภชนปฏิสังยุต มี 30 สิกขาบท ว่าด้วยการฉันอาหาร หมวด 3 ธัมมเทสนาสังยุต มี 16 สิกขาบท ว่าด้วยการแสดงธรรม หมวด 4 ปกิณณกะ มี 3 สิกขาบท เป็นหมวดเบ็ดเตล็ด เสขิยวัตรที่มีต่อมารยาทไทย พบว่าในพระวินัยปิฎก หมวดเสขิยวัตรมีข้อบัญญัติและคำสอนเกี่ยวกับเรื่องของมารยาทไว้ ซึ่ง มีคุณค่าอย่างมากในด้านมารยาทไทย เพราะส่วนใหญ่มารยาทที่คนไทยได้นำมาใช้ในปัจจุบันนี้ทั้งมารยาททางกาย คือ การเดิน การนั่ง การแสดงความเคารพ การรับประทานอาหาร การแต่งกาย และมารยาททางวาจา เช่นการพูดสนทนาในโอกาสต่างๆ กัน ล้วนมีพื้นฐานมาจากคำสั่งสอนในพระพุทธศาสนา ผู้นับถือได้นำเอาหลักของเสขิยวัตร ธรรมเนียมเกี่ยวกับมารยาท มาประยุกต์ใช้เป็นต้นแบบมารยาทไทย รู้จักวิธีการกราบ การไหว้ การเดิน การนั่ง ที่ถูกต้องและเหมาะสม การกระทำทางกายและวาจาเป็นไปในทางที่ถูกที่ควร เหมาะสมกับกาลเทศะ และไม่เบียดเบียนให้เป็นที่เดือดร้อนแก่ตนเองและผู้อื่น ทำให้คนทั่วโลกมองเห็นว่า คนไทยเป็นคนมีสัมมาคารวะ มีกิริยามารยาทเรียบร้อย มีความอ่อนน้อมถ่อมตน สามารถอยู่ร่วมกับบุคคลอื่นในสังคมได้อย่างสงบสุขและร่มเย็น